The meaning of a god

Royal zuchtte opgelucht toen ze de lieve woorden van Juyou hoorde, en hij haar geruststellend zijn hand op haar hoofd legde. Ze besloot Juyou's advies op te volgen en inderdaad niet op Isamu's puberale gedrag te letten. Wat was hij koppig.
Ze knikte toen er aan haar werd gevraagd of ze een leerling was op Will-Academy. "O ja?" vroeg ze toen Juyou verder ging, maar nog voordat ze kon vragen hoe het precies zat waarom ze Isamu nog vaker zou tegenkomen, legde isamu het zelf al wat helderder uit.
"Junior mentor?" Royal keek de blonde jongen met samengetrokken wenkbrauwen aan. Het was niet duidelijk of dit wegens verbazing was, of wegens afkeuring. Ze voelde het conflict die er tussen hun twee was nog zweven in de lucht, al had Juyou het grotendeels op een rem gezet voor nu. "Echt waar?" vroeg ze met een gedwongen stem vol bewondering, "wat goed zeg. Van alle afdelingen? Ga je dan ook les geven en zo?"

Juyou nam zijn plaats weer tegenover de twee en leek vooral Isamu strak in de gaten te houden. Deze ging gewoon even met zijn hand door zijn haren toen Royal er, kennelijk best enthousiast, op in ging en zuchtte eventjes met een lichte glimlach "Het is niet alsof ik er zelf voor gekozen heb." nee, juist het tegendeel ervan, als hij er niet voor gevraagd was had hij zich juist liever op de achtergrond gehouden, gewoon zodat niemand hem zou kennen en hij als een schaduw zou zijn. Toen het shcool hoofd (?) hem echter had gevraagd om junior mentor te worden had Juyou hem overgehaalt om het te doen, zodat mensen naar hem opkeken en hem geen freak zouden vinden. "Ik hoef alleen maar les te geven als de mentoren zelf er niet zijn of niets te zeggen hebben, voor de rest sta ik alleen open voor hulp bij training of persoonlijke problemen." Isamu en andere helpen met persoonlijke problemen, alsof hij zelf niet al genoeg problemen had, niet dat hij het heel erg erg vond. Het hielt hem vande straat en hij was de laatste tijd verbazingwekkend goed geworden in een soort 'masker' op te zetten waardoor hij wel emoties toonde, maar ze niet echt leek te voelen. Ook was hij steeds beter geworden in het verbergen van zijn oorlogswonden en waren e zelfs best veel mensen die hem als knap zouden zien. Al haalde hij het natuurlijk niet bij Juyou. "Als je wilt kan je nu weer vertrekken."[/b[ brak Isamu door de korte stilte, het klonk killer dan de bedoeling was en in een flits stond Juyou naast hem om hem weer een tik op zijn achterhoofd te geven [b]"Auw!" Isamu zei het alsof het veel pijn deed, maar eigenlijk voeld ehij het bijna niet eens. "Ik bedoelde het dit keer niet slecht ofzo." Juyou glimlachte alleen maar wat schaapachtig en verontschuldigde zich opnieuw aan Royal inplaat van aan Isamum die wat vaagjes mopperde. Juyou deed zijn best te verbergen hoe blij hij nu was om het gfeit dat Isamu eindelijk weer zoveel praatte als normaal.

"Eh, ja," bracht Royal er wat terneergeslagen uit toen Isamu haar zo kil aansprak. Juyou maakte het nog wel gauw effe goed. Royal glimlachtte schuin. "Zal ik maar gaan dan?" Het kwam er ietwat stilletjes uit, al probeerde Royal wat meer kracht achter haar woorden te zetten. Ze stond wat loom op en rechtte haar rug om te laten zien dat ze toch nog wel wát lef had. Mocht Isamu nog iets naars willen zeggen.
"Toch nog een kleine vraag," merkte Royal op, en ze keek Juyou aan, "zijn jullie twee... écht broers? Jullie lijken, wel, totaal niet op elkaar." Ze bedacht zich dat het wat bot eruit kwam, maar ze besloot het nog wat harder te brengen, "ik bedoel, jij lijkt mij een stuk aardiger dan dat daar."
Ze knikte met haar hoofd naar Isamu om 'dat' aan te wijzen. Als hij gemene streken bij haar wilde uithalen, deed zij het net zo hard terug. Iets vertelde haar dat dit dan wel een zwaar jaar kon worden op de Academy, maar ze liet haarzelf niet overlopen door Isamu.

Royal slikte een keer bij Isamu's heftige reactie. Niet dat ze nou echt veel met hem meevoelde, maar ze had het idee dat ze een gevoelig onderwerp had aangesneden. Daarbij moest ze nu oppassen dat de twee niet naar haar familie gaan vragen, want daar wou ze het liever ook niet over hebben.
Toen ze Juyou's aanbod aanhoorde, dacht Royal eerst even goed na wat ze terug ging zeggen. Ze kon door het raam in de ruimte naar buiten kijken en zag dat het snoeihard regende.
"Mag... mag ik dan nog even blijven totdat de regen voorbij is?" vroeg ze vertwijfeld. Toegegeven, Royal had het idee dat Isamu haar eventueel graag weg wilde. Juyou leek iets opener. Royal wilde gewoon graag niet door de regen lopen. Ze besloot het gewoon erop te wagen en keek Juyou lichtvragend aan, omdat hij een stuk aardiger leek en omdat ze Isamu's blik toch niet kon vangen.

[ook al zo'n korte post. blegh D;]

Royal zakte weer neer op de bank en haalde diep adem. Met een onhoorbare zucht liet ze de lucht weer uit haar longen lopen en keek ze het tweetal aan, al keek er maar een daarvan terug.
Ja. Vragen had zij wel. "Waar komen jullie nou precies vandaan?" vroeg Royal uiteindelijk, "en waar is dat precies? Ik weet van niets buiten Aaemi. Het is de enige wereld die ik ken," voegde ze bij haar woorden, en vervolgens ging ze nieuwsgierig verder, "zijn er nog meer andere werelden? Hoe zijn jullie hier verzeilt geraakt?"
Royal legde haarzelf even het zwijgen op. Ze moest hen wel de tijd gunnen om te antwoorden, natuurlijk. Verwachtingsvol keek ze hen aan.

[kort is kort, maar als jij reageert zal ik je een lange geven. Om mijn inspi-lack weer goed te maken. Deal?]

Royal tuitte haar lippen ietsjes, meer om haarzelf even af te leiden, en keek Isamu aan die als laatst gesproken had. Uit zijn stem kon ze de klank van oprechtheid halen. Ergens verzachtte haar houding naar Isamu een beetje. Alsof ze het hem een beetje vergaf voor zijn rare gedrag... al was Royal in het algemeen erg koppig, dus echt compleet vergeven deed ze niet.
"Het leven hier zal ook wel heel anders zijn dan bij jullie," pleitte Royal zacht. Niet dat ze het kon voorstellen. Ze geloofde het wel, ze kon het alleen niet voor de geest halen. Ze leefde al te lang onder de 'Heilige' tirannie van de Kerk, waarschijnlijk.
"Trouwens, als jij nu een junior mentor bent, he, heb je dan al gehoord van de Fiends die hier Aaemi onveilig maken?" vroeg Royal haarzelf ineens hardop af. Het had niets te maken met het onderwerp waar ze twee splitseconden eerder het nog over hadden, maar deze vraag branden Royal ineens op haar lippen. "Die monsters? Ze vallen allerlei steden en dorpen aan. Ga jij ze helpen mee uit te schakelen?"
Ergens klonk er bewondering in haar stem al probeerde Royal het wat te onderdrukken. Ze keek hem licht wanhopig aan. Tenslotte moest Aaemi van die Fiends af. Het probleem was nu veel te groot. Ineens waren ze overal hier op de aardoppervlak, en was iedereen in gevaar. Aaemi kon alle hulp gebruiken die haar aangeboden werd.

"Ah, ja." natuurlijk had Isamu al van de Fiends gehoord, alleen gaf het voor Isamu daarom juist een vreemd gevoel dat er in de brief wel iets stond over de Fiends, maar niet over de heilige kerk. Was het omdat ze een kerk hier als iets vanzelfsprekends zagen of moest hij er iets achter zoeken? 'Ga jij ze helpen mee uit te schakelen?' Isamu keek haar even rustig aan en toen brak er een lichte glimlach uit op zijn gezicht, er klonk bewondering in haar stem... Het was lang geleden dat iemand met zo'n toon tegen hem gepraat had. Deze glimlach was net ietsjes anders dan de glimlachjes die hij hiervoor had laten zien, deze glimlach was oprechter. "Eigenlijk is van die wezens af komen mijn belangrijkste taak." antwoorde hij eerlijk, hij was gedeeltelijk junior mentor gewordne zodat hij de regels kon omzeilen en tijdens de normale school uren af en toe weg mocht om op Fiends te jagen, dat en het feit dat het schoolhoofd 'iets' in hem had gezien. Wat was nogsteeds een myserie voor Isamu. Zelf had hij eerder verwacht dat Juyou gekozen zou worden voor een taak waarbij inlevings vermogen nodig was. "Zeg Royal." sprak Juyou, die een tijdje heel stil was geweest, plotseling op "Zou je ons kunnen vertellen wanneer de volgende mis is?" na het horen van die vraag was de glimlach weer van Isamu's gezicht verdwenen, alsof hij er nooit had gezeten.

Royal glimlachtte op het antwoord die ze van hem kreeg. "Gelukkig," sprak ze wat geruststellend. Haar blik werd wat serieuzer toen Juyou haar aandacht ontrok. "Eigenlijk is er elke dag een mis, en wordt je geacht elke dag te komen. Dit is echter niet verplicht, dus ik zeg niet dat er per sé heen moet. Wil je echter zo nu en dan een goede indruk maken op de mensen om je heen, en heb je tijd over, geef ik je als tip zo nu en dan toch door zo'n doordeweekse mis te gaan. Ze duren slechts één kwartier," antwoorde Royal met een lange informatiestroom, "Eentje in de week is wél verplicht voor iedereen om naartoe te gaan. Deze duurt vaak anderhalf uur, soms korter. Niemand mag dan nog op straat te vinden zijn. Deze volgende verplichte mis is precies een week van nu, om dezelfde tijd als dat de mis vandaag begon. Zondag om één uur dus."
Royal sloeg haar handen ineen en legde deze op haar knieën, die ze tegen elkaar gedrukt had. Ze keek het tweetal rustig aan, maar in haar hoofd gingen er honderden radartjes aan het werk. Was er nog iets wat ze moeten weten?
"O ja!" merkte Royal op, "één keer in de maand, op zo'n verplichte mis, worden er enkele uitverkorenen gekozen. Dit zijn vaak groepjes van zes mensen met potenties om magie te gebruiken. Deze 'uitverkorenen' krijgen toestemming om te studeren op Will Academy. Ze worden na de mis uitgenodigd bij de priester. Als je eens goed wil overkomen, Isamu, zou ik eens een van die afspraken bijwonen als ik jou was. Je bent junior mentor, dus je mag er automatisch bijzijn."
Na deze woorden viel Royal weer in zwijgzaamheid. Ze sprak veel vandaag, merkte ze. Niets voor haar.