Buzz of Alight

OOC: Buzz of Alight = Dreunend geluid van het Uitstappen. Het duid op de motoren van het ruimteschip, dah XD

Riiko bevochtigde met het puntje van haar tong haar lippen. Het ruimteschip waarin ze in meereisde was net geland en stond stil. Het was dat de passasiers nog moesten wachten, anders was Riiko meteen opgevlogen en het schip uitgerend, de vrijheid in.
Manomanomanoman, wat zat zij al lang in dat schip. Riiko sloeg zachtjes met haar handen tegen haar wangen, om haarzelf wakker te houden. Eindelijk kwam het omroepen en zij men dat ze uit konden stappen, en Riiko was dan ook de eerste van haar medereizigers die recht overeind stond klaar om weg te gaan.

Niet heel veel later stond Riiko al buiten, in een klein mini-winkelcentrum die op elke landingsbaan tegenwoordig te vinden was. Ze sjouwde haar overvolle koffer achter haar aan, en liep naar de uitgang. Met haar gedachte was ze echter compleet ergens anders.
Dit is de hoofdstad van Aaemi, hoorde Riiko in haar hoofde de tekst van de toeristenbrochure herhalen. Het draagt de naam Shtraberl. Hoe in hemelsnaam sprak je dát nou weer uit?
Riiko geeuwde. Dat deed er niet toe. Riiko begreep van velen dat Aaemi een wat achterlopende planeet was, maar wel veilig voor de Inferno-melkwegoorlog. Daarbij was ze ook een stuk veiliger hier voor haar eigen Ilachielse bevolking. Niemand die haar hier kwam zoeken. Nog belangrijker! Meer van haar klasgenoten waren hiernaartoe gereisd. Sinds Ayano van school vertrokken was, zo plots, alsof er iets ernstigs aan de hand was dat Riiko niet mocht weten, was Riiko erg nerveus en alleen geweest. Ergens hoopte ze héél misschien Ayano tegen te komen hier.
Riiko stond ondertussen buiten en hield een taxi aan. "Naar het centrum, alsjeblieft," vroeg ze aan de chauffeur, die vriendelijk de vraag terugstelde of ze dan naar de marktplein gebracht wilde worden. Riiko knikte kort, laadde haar spullen in, ging zitten, en klapte de deur van de taxi dicht.

//goed, wie kom ik tegen op het marktplein? D: //
* niet trots op haar topicpost :/ *

Desmond slofde rustig door het centrum heen. zijn spieren waren nogsteeds gespannen doordat hij een paar minuten geleden had moeten vechten tegen zijn 'grote vriend'* god, hij was echt te moe hiervoor, dacht hij terwijl hij luidruchtig gaapte. ineens hoorde hij iets op hem afkomen, wat met piepende remmen stopte. hij kon nog net onderscheiden dat het een taxi was, was hij nu gewoon alweer midden of straat aan het lopen? hij keerde zich naar de taxi toe en boog verontschuldigend met zijn handen op zijn knieen rustend, alsof hij zich dood was geschrokken. hij draaide zich snel om en liep in richting van de stoep, terwijl hij het verband dat voor zijn ogen zat wat strakker deed. hij verdween in de menigte, om even later vlak naast de taxi op te duiken. hij klopte op het raam, en waarna deze omlaag ging verontschuldigde hij zich kort tegen de man en zijn passagier. hij draaide zich om en trok de capuchon van zijn trui ver over zijn hoofd, zodat de plek waar het verband zat door anderen niet kon worden gezien.

[]OOC: wie is eigenlijk grote vriend in jouw post? Er staat een sterretje bij, maar meer niet ;__;[]

Riiko stond klaar om uit de taxi te springen als ze zouden stoppen, toen de taxi met piepende remmende tot stilstand kwam. Riiko rolde van de ene kant van de achterbank naar de andere. Wel, ze stonden stil. Riiko had alleen liever gehad dat dit wat rustiger ging.
Krabbend op haar achterhoofd krabbelde Riiko overeind. Ze hoorde de taxichauffeur kort vloeken. "Watist?" vroeg Riiko warrend.
"Een of andere mafketel liep voor ons op straat," bromde de man achter het stuur, "is-ie blind of zo?"
De man was nog niet uit gesproken of er werd op het raampje geklopt, waarachter Riiko een jongen zag staan. Ze liet het raampje omlaag draaien en hoorde hoe de jongen zijn verontschuldingen aanbod. Had hij nou verband voor zijn ogen?
De jongen liep weer weg. "Ja, hij is blind," sprak Riiko tegen de ietwat overrompelde chauffeur. "In iedergeval bedankt voor de rit. Hoeveel krijg je van me?"
Na bij de man afgerekend te hebben stapte Riiko uit en pakte ze haar koffer uit de achterbak. Normaal zou de chauffeur uit pure service hebben geholpen, maar na wat er net gebeurt was verwachtte Riiko die hulp niet echt. Die man was waarschijnlijk nog aan het bijkomen van de klap die toeval hem had toegebracht. Ze zette de koffer neer op de grond en deed de achterklep dicht met een "dankjewel!" naar de chauffeur, en liep de stoep op. Met een ratellend geluid van de koffer achter haar aan terwijl ze liep, keek Riiko nieuwsgierig rond.
Wat zag alles er hier zo... oud uit. Prehistorisch bijna. Misschien een beetje overdreven, maar zo was Riiko. Haar blik viel op een jongen met een capuchon op, en een flits van herkenning doorkliefde Riiko's gedachten. Dat was die jongen van de taxi! Riiko versnelde haar pas totdat ze hem bereikte, en legde haar hand op zijn schouder op zijn aandacht te trekken.
"Oy, blindemannetje spelen midden in het centrum van een drukke stad is niet echt verstandig," sprak ze, "dat weet je toch wel?"

ooc: de ster is een typo xddd die grote vriend is gewoon een nameless vriend van em, die hem weleens helpt met training. ik lig nu btw diego te kijke, snap nu hoe zieke mensen chago worden xddd[]

desmond schrok eerst van het geluid, en door de hand die hij ineens voelde draaide hij zich geschrokken om. "wie... wie ben jij?" vroeg hij aan de persoon voor hem, maar toen hij hoorde wat ze zei was al zijn verbaasdheid verdwenen. "sorry..." mompelde hij binnensmonds, "het is niet zo dat ik er zelf voor gekozen heb ofzo... ik ben gewoon nogal in de war." hij krabde iets onzeker op zijn achterhoofd, waarna hij de capuchon afdeed en naar de veldfles op zijn riem greep, waar hij een paar slokken nam van de substantie. toen hij zijn ogen weer sloot liet hij van verbazing zijn veldfles vallen. zij ook al?! wat was er hier aan de hand. zou zij ook? nee, vast niet. hij kalmeerde langzaam, waarna hij zich op zijn knieen liet vallen en de grond aftastte voor zijn fles. waarom had dat ding nou geen kleur... hij mompelde een paar aemiaanse scheldwoorden waarna hij half overeindkwam met de veldfles in zijn hand. hij boog zich iets dichterbij haar, de geur van haar huid en haar opsnuivend. wat rook ze, anders, zo schoon, maar ook stoffig... hij trok zich even terug, waarna hij nieste en het afveegde aan een stuk stof, wat hij daarna nonchalant weggooide voor hij terugboog, iets minder nu. "ik ben Desmond... aangenaamd" zei hij zacht.

ooc weer: OMGHOERA! ik heb pokemon diamond teruggevonden![]

OOC: OMG je kijkt Diego? Ik ook xd maar ik heb nog meer aandacht voor de muur achter onze tv. En de hond die op mijn voeten snurkt. Die is zich van geen kwaad bewust xd

Riiko trok in een reflex haar hand weg toen de jongen tegen haar sprak. "Ik verwijt het je ook niet," sprak ze stilletjes, "het leek mij alleen verstandiger voor je als je binnen bleef. Buiten loop je gevaar zonder zicht." Riiko wilde niet dat hij zich op zijn tenen getrapt voelde. Ze was ook zo'n achterlijke flapuit, waarom kon ze niet eens eerst nadenken voordat ze wat zei?
Ze keek toe hoe de jongen een slok van zijn drinken nam, en vervolgens verschrikt zijn veldvles liet vallen. "Wat is er?" vroeg Riiko met een lichtelijke zorg in de klank van haar stem, al was het meer schrik omdat de jongen zo plotseling bewoog. Hij leek iets te zien, maar Riiko kon niet plaatsen wat. Die jongen kon überhaupt niet zien! Het verwarde haar een beetje.
Toen de jongen ook nog eens overeind kwam en aan haar snoof, was voor Riiko de conclusie snel getrokken. Dat joch was raar. Kan niet anders. Wie ging er nou aan een wildvreemde snuffen? Niet alleen dat, die jongen nieste vervolgens ook nog. Kom nou. Riiko was geen oude verstofde taart. Ze klakte een keer afkeurend met haar tong.
"O, aangenaam Desmond," ze siste iets te lang met de S in zijn naam, alsof ze nog aan het besluiten was of de jongen nou wél of toch niet normaal was, "mijn naam is Riiko." Ze stak haar hand loom uit, uittestend of de jongen het nou doorhad dat ze dat deed of niet.

desmond pakte verbazend gemakkelijk haar hand vast. "ik ben niet totaal hulpeloos" zei hij zacht. ik weet bijvoorbeeld dat je nieuw bent.." hij grinnikte en leek nog minder op zijn gemak als eerst. "het spijt me trouwens van het gesnuif. je ruikt gewoon zo schoon, net als die leiders van de kerk en ayano. ah sorry, je kent haar natuurlijk niet" verontschuldigde hij zichzelf snel. "het spijt me" mompelde hij nogmaals. waarom bracht hij zichzelf nou toch altijd in zulke awkward momenten... hij zuchtte diep. "misschien, dat je me dingen over jezelf kan vertellen?" vroeg hij aarzelend.

Riiko stokte in haar ademhaling. Alles wat hij zei, daar wilde ze op reageren, maar toen hij de naam Ayano liet vallen, was Riiko compleet van haar voetstuk gedonderd. "Ayano?" herhaalde Riiko. Zou het? Zou het écht dezelfde Ayano kunnen zijn als die zij zocht?
Nee. Nee, dat kon niet. Sommige zeiden dat Ayano dood was. Riiko was er heilig van overtuigd dat dát het niet was, maar ze was Ayano wel kwijt. Het zal toch niet dat dit háár Ayano was...?
"Ehm, wel, eh," begon Riiko weer, ietwat traag van begrip, "ik kom van buiten Aaemi. Uit het Inferno-stelsel. Van de planeet genaamd Ilach. Ik... ik kom hier om aan Wiil Academy te studeren." Hiermee sloot Riiko haar korte speech af, zweeg ze even, en besloot toen haar eigen vragen te stellen. "Die Academy is in Elysium, niet? Dat wordt nog even reizen voor me. Ehm..."
Zou ze verder gaan? Nee, Riiko was nog niet in staat meer te zeggen. Nóg niet. Ze was nog veel te veel verbaasd, nog veel te verward. Ze viel weer in zwijgzaamheid en keek van Desmond weg.

desmonds mond viel open. ookal uit het inferno?! " h...hoe ben jij hier dan gekomen?" vroeg hij. "ook met zo'n... zo'n..." godver.. hij was het woord kwijt. "wist je dat je uit hetzelfde stelsel komt als ayano?" vroeg hij onzeker, een twijfelende ondertoon in zijn stem. "sorry," zei hij weer. hoe voelde dat ze verward was, zijn schuld... "zeg, kan ik je ergens op trakteren? kan ik je bijpraten over het leven hier." iets wat hij eigenlijk ook bij ayano had moeten doen.

Riiko keek weer vluchtig op en richtte haar blik gefixeerd op Desmond. "Wat zeg je?" sprak ze strak. Zei hij nou dat die Ayano óók van Inferno kwam? Echt waar? Maar dan... dan was er toch nog een beetje kans...
Riiko luisterde naar het aanbod die Desmond maakte. "Eh, ja, graag, ik lust wel wat te drinken," besloot ze op zijn gentleman-uitspraak in te gaan, "ik zou het ook erg fijn vinden als je me iets weet te vertellen over Aaemi." Ze zweeg weer heel even. "Trouwens. Weet jij of die... Ayano, toevallig ook naar Will Academy gaat?"

Desmond haalde zijn schouders op. "ik weet niet... ze was ineens weg, heb dr sinds toen niet meer gesproken..." zei hij zacht terwijl hij in richting van een kroeg liep. hij zocht even naar de klink van de deur. zodra hij deze vond duwde hij de deur open, waarna hij haar voor liet gaan. "gaat u maar..." zei hij zachtjes lachend, waarna hij zodra ze door de deur ging ook naar binnen liep. "wat wil je?" vroeg hij zachjes, "wijn, bier, wiskey? iets anders?" hij liep rustig naar de bar toe, afwachtend voor een antwoord.

Riiko beet op haar onderlip toen Desmond antwoord op haar vraag gaf. Dat kon niet baten, dan. "W-waar heb je haar laatst ontmoet, dan?" vroeg Riiko aan Desmond, in de hoop dat hij haar zo een hint kon geven waar Riiko moest zoeken. Als ze op die locatie nou eens kon blijven zoeken, misschien dat ze dan Ayano kon vinden? Nu alleen maar hopen dat de Ayano waarover ze spraken daadwerkelijk de Ayano was die Riiko zocht.
"O, wijn graag," beantwoorde Riiko Desmonds aanbod terwijl ze hem achterna liep naar de bar. Ergens was het maf een blinde te volgen, maar Desmond leek niet 'zomaar' blind. Riiko wist niet goed wat ze van hem moest vinden. Hij leek iets anders uit te stralen, alsof hij wel mensen zag, maar niet de rest of zo. Desmond had wel Riiko's hand kunnen zien. Maar niet de auto. Riiko dacht hierover na terwijl ze samen bij Desmond aan de bar stond, die een bestelling maakte.

desmond zuchtte kort. "bij een herberg, waar ze bijna een deur tegen me aansmeet..." mompelde hij. "het spijt me, ik weet alleen niet waar ze nu is... sorry" hij grijnsde verontschuldigen terwijl hij haar wijn voor haar hield en een slok van zijn bier nam. hij ging zitten aan een tafel, wachtend op het meisje. "ten eerste" begon hij toen ze zat, "moet je elke week naar zol, dat komt omdat Hij ons gered heeft van het kwaad, waardoor de wereld van Hem houd. dat is het belangrijkste" vervolge hij, waarna hij nog een slok van zijn bier nam en meer over de aemi planeet vertelde.

"Pfff...." sprak Riiko toen Desmond door zijn verhaal heen was. "Dat klinkt erg zwaar. Je bent verplicht naar zo'n mis te gaan elke zondag?" Riiko zag dat niet echt zitten. Bahdarrie, daar had ze helemaal het geduld niet voor. Daarbij zag deze planeet er wat oud uit. Ze hadden hier vast geen gamecomputers. Man, Aaemi mag wel eens een evolutie meemaken, dacht Riiko bij haarzelf.
Ze baalde een beetje dat Desmond haar niet iets meer kon vertellen over Ayano. Even klakte Riiko met haar tong terwijl ze alle feiten die hij net over Aaemi verteld had door haar hoofd liet rollen, en ze nam een van haar laatste slokken wijn. Vervolgens keek ze Desmond recht aan waar zijn ogen zouden moeten zitten.

desmond zuchtte kort. "het spijt me, maar het moet nou eenmaal... ik ken mensen die opgehangen zijn, alleen omdat ze een kerkmis misden. daarbij wil ik niet dat dat ook bij jou gebeurt." hij hoestte kort, man hij voelde zich ineens best bagger. "zou jij me misschien meer over dat 'inferno en die ruimtedingen kunnen zeggen?" vroeg hij zachtjes, terwijl hij onzeker bloosde.

Riiko klakte voor de zoveelste keer met haar tong."Dan geloof ik dat ik maar gewoon naar zo'n mis ga," besloot ze ietwat sikkeneurig. Toen Desmond claimde dat hij niet wilde dat zij, wel, dood ging, slikte Riiko even. "Daar heb ik ook niet zo'n zin in."
Ze keek hem strak aan toen hij vroeg naar Inferno. "Wel, het is een melkwegstelsel hier verrekensver vandaan," begon Riiko wat weifelend, "Vijf werelden heeft het. Gadara, Imporan, Zemfdu, Libunno, en de planeet waar ik vandaan kom, Ilach. Elk met zijn eigen soort magie. Gadara is Inkt, ookwel duisternis. Op dezelfde planeet aan de weerzijde van Gadara zit Imporan met het element wolken, ookwel licht of lucht. Zemfdu heeft atmosfeer en Libunno heeft ruimte, allebei dus lucht of aarde, Ilach heeft kolen magie, ookwel vuur."
Ze likte even over haar lippen. "Onze planeten liggen ver vooruit dan die van jou, Desmond. Wij, wij zijn onze tijd ver vooruit." Riiko wist niet goed hoe ze haarzelf moest verwoorden. "Of eigenlijk liggen jullie ver achter. Ik weet niet."
Ze zweeg even. Misschien wilde Desmond wel iets zeggen. Ze nam de laatste slok van haar wijn. "Op..." sprak Riiko zachtjes.

desmond stak zijn hand op en maakte met zijn vinger een ronddraaiend gebaar, zodat de glazen bijgevuld waren. dat van de elementen wist ie al. "is het echt waar dat er op gadara een kasteel is ingestort?" vroeg hij zacht. nadat hij zijn antwoord had gekregen zuchtte hij zacht. "vertel me alsjeblieft meer over illach, die ruimtedingen, en de infernowereld. oke?" vroeg hij ietwat onzeker, waardoor zijn kalme uiterlijk duidelijk een zwakke plek toonde.

Riiko bedankte Desmond na het vullen van de glazen. "Ik weet het niet," gaf ze eerlijk toe op zijn eerste vraag, "ik heb wel gehoord over dat kasteel, maar, echt, ik weet er niets van. Wat ik weet is dat heel ons stelsel in oorlog met elkaar is. Imporan bevecht Gadara. Op hun eigen planeet! Libunno heeft de kant van Imporan gekozen om mee te vechten, Ilach wilde niet, maar koos uiteindelijk voor Gadara. Zemfdu bleef neutraal, totdat er een Imporiaans schip was geraakt waar blijkbaar een Zemfdaanse generaal inzat. Toen sloeg het roer daar ook om."
Ze speelde met haar vingers. "Ik heb wel wat geruchten gehoord over het ingestortte kasteel, en het baart me zorgen. Iemand die ik ken... ik vermoed dat zij erbij betrokken is, of was." Riiko zuchtte voordat ze een slok van haar wijn nam. "Ilach... is een planeet vol met vulkanen en as. Door de stand van de zon krijgt de planeet weinig licht, maar omdat de aardkorst zo dun is en de lava er op vele plekken zelfs bovenuit stijgt, krijgen we hier veel licht van. Ja. Het is een gevaarlijke planeet. De bevolking van Ilach heeft zich hier gedeeltelijk op aangepast, zodat het gemakkelijker is om hier te leven. Ik, bijvoorbeeld, kan niet meer gebaat worden door lava, magma, vuur. Brandwonden zijn bij mij uit den boze. Ons land is vruchtbaar, maar onmogelijk te bebouwen omdat het zo onstabiel is. Daarom is een groot deel van onze bevolking gewezen op jagen, vlees. Ik kan geen groente of andere landproducten eten. De meeste dranken kan ik, maar niet veel."
Ze zweeg en keek de jongen nieuwsgierig aan of hij meer wilde weten. Ze wilde niet dat Desmond in slaap viel door de informatie.

desmond knikte terwijl riiko haar verhaal vertelde. toen ze stopte keek hij haar met een halve glimlach aan. "ga door, ga door." spoorde hij haar aan. "vertel me meer over die lavaplaneet, en waarom wij hier zo achter zijn gebleven, want uit wat ik nu gehoord heb, klinkt t niet zo verschillend. wij jagen ook hoor, alleen kunnen wij hier wel groenten verbouwen." hij grinnikte zacht. hij gleed langzaam met zijn hand naar zijn maag, hij had al best wel honger gekregen.. "vertel me meer, oke?" vroeg hij haast wanhopig, vlak voordat er een serveerster kwam die vroeg of ze wat wouden eten, wat ervoor zorgde dat desmond weer in de richting van het meisje 'keek'. "wil je wat eten?" vroeg hij.

Riiko dacht even na over dit aanbod. "Jup, ja, dat lus ik wel," ze glimlachte een carnivorengrijns, "het malste lap vlees wat er is. Ik heb reuzehonger."
Ze liet Desmond even zijn gang gaan voordat ze ongestoord verder ging met haar verhaal. "Wel, let's go straight to the point," doelde Riiko terug op het feit dat Desmond had gezegd dat hun planeten erg op elkaar leken, "zoals ik al zei loopt ons sterrenstelsel veel verder voor op die van jullie. Die auto's die hier rondrijden? Ga me niet vertellen dat je die veel eerder had dan twee jaar terug. De kennis die er voor nodig is om deze wagen te laten rijden, komt niet van hier, maar van buiten jullie sterrenstelsel. In dit geval zelfs de onze. De aandrijving voor een auto zit erin, in plaats dat de aandrijving altijd buiten de wagen is geweest zoals paard en wagen bij Aaemi.
Wij hebben ook tv's. Schermen waarop je beelden kunt zien die bij wijze van spreken aan de andere kant van de wereld kunnen gebeuren of gebeurt zijn. We hebben telefoons. Voorwerpen waarbij de een de ander kan bereiken waar deze zich ook bevind. En we hebben zoveel meer, Desmond. Nu Aaemi in contact is geraakt met andere planeten van het sterrenstelsel, zul je deze voorwerpen gauw zien verschijnen hier. Je zult ervan versteld staan."
Riiko keek de jongen iets opgewonden aan, al besefte ze niet dat Desmond haar gezichtsuitdrukking helemaal niet kon zien. Niet dat haar enthousiasme niet te horen was in haar stem. Als Desmond goed luisterde, kon hij vast wel horen hoe vol Riiko over de hele situatie was. "De enige reden dat ik kan bedenken waarom Aaemi zo achterloopt op alle andere sterrenstelsels, is omdat Aaemi zo afgelegen ligt. Ook is het de enige bewoonbare planeet in dit sterrenstelsel. Lange tijden is Aaemi 'de onbekende wereld' geweest en wist niemand van diens bestaan af. Op een of ander sterrenstelsel niet ver van de onze vond een wetenschapper deze planeet. Niet lang daarna heeft Libunno voor het eerst contact gemaakt met deze planeet. Met ruimteschepen. Die dingen waarmee we hiernaartoe komen. Ze kunnen miljoenen lichtjaren reizen door het heelal van melkweg naar melkweg, van de ene naar de andere planeet."
Riiko onderbrak haar verhaal ineens toen ze haar maag hoorde rommelen. "Waar blijft het eten trouwens?" vroeg ze haarzelf zachtjes af.

Desmond's mond zakte open. telefoons, tv's... het leek wel.. ja magie, maar dan anders. het maakte hem zo verward, het ergste was nog, dat hij nooit van een tv gebruik kon maken. terwijl riiko doorpraatte voelde hij kort aan het verband voor zijn ogen. "huh..." zei hij verbaasd in de pauze. "licht-ja-ren? is dat zoiets als... jaren van licht?" hij snapte er niks meer van. hij grinnikte zacht toen het meisje vroeg waar haar eten was, waarna hij half in de richting van het bord voor haar keek. ja, hij kon voedsel zien, maar dat was vooral omdat het ooit geleefd had. alles wat geleefd had bleef voor hem lichtelijk de kleur houden wat het was toen het nog leefde. hij zuchtte kort. "het klinkt allemaal geweldig, maar... hoe krijg je dan die mensen in de tv's?" vroeg hij zachtjes, totaal in de war, dit was zo anders dan hoe Ayano het verteld had, de dingen die riiko vertelde maakte hem ergens bang, maar hij wist dat dit was omdat het onbekend voor hem was. toen er ineens een gedachte door zijn hoofd schoot, viel zijn mond open. "hoe... hoever zijn jullie met heling?" vroeg hij gretig. "zouden jullie mijn ogen kunnen genezen?" nadat hij het gezegt had sloeg hij zichzelf op zijn voorhoofd. hoe kon hij zo dom zijn, tuurlijk konden ze dat niet. nu was hij zelfs nog teleurgestelder dan het moment waarop hij zijn zicht verloor. "l...laat maar..." zei hij zo zacht dat riiko het eigenlijk niet verstaan zou kunnen hebben, dat het voor haar waarschijnlijk maar wat onsamenhangend gemompel was geweest.

OOC; joh, eten bestellen betekent toch niet dat het eten al voor je neus kan staan, toch? Het eten moet toch eerst geserveerd worden? Ik heb in mijn post niet beschreven dat het al geserveerd is, dus vandaar dat Riiko vroeg waar het eten was... ze is niet scheel, ze had anders het eten allang voor haar neus zien staan. Toch? :l

"Heling?" herhaalde Riiko en haar hoofd veerde lichtjes naar Desmond op, "wel, ik weet me god niet wat er met je ogen aan de hand is. Het is waar dat we verder zijn in de geneeskunde dan Aaemi. Als ik weet wat er met je ogen gebeurt is, zou ik je zo kunnen zeggen of we het kunnen genezen of niet."
Riiko zei het enthousiaster dan dat ze zou moeten zeggen. Ze mocht de jongen niet teveel hoop inpraten. Straks konden ze Desmond niet genezen, dan was hij vast erg teleurgesteld. Toch kon Riiko haar energie niet helemaal beteugelen en sprak ze met rijke, zoete woorden, iets waar Riiko vaak de fout in ging.
"Wat is er gebeurd dan? En wat is er aan de hand?" Riiko merkte dat ze wat losser werd in het gesprek. Vast de wijn.

OOC (ja alweer xd); is het de bedoeling dat Desmonds ogen genezen kunnen worden door de heling? Of kan Desmond straks vanwege een andere reden ineens zien?

ooc 1: hij keek naar het eten wat eraankwam --' ik zei niet waar het eten was. pas op, anders krijg je geen knuffel meer hoowr..
ooc2: ... tja, zover was ik nog niet eens >.> denk het wel? xddd like, dat het gewoon een soort oogiets is, wat in hun tijd met een simpel stofje genezen kan worden xdddd.

Desmond haalde zijn schouders op. je kon duidelijk zien dat hij er alsnog mee zat. "i...ik weet het niet..." mompelde hij. "ineens werd alles vager en vager, en na een tijdje hield het zien gewoon op. het was echt eng weetje?" vroeg hij half, al zou ze het waarschijnlijk niet weten. ergens werkte Riiko haar enthausiasme een verwachting in hem op. natuurlijk konden ze dat. als ze door de ruimte konden reizen, konden ze dat zeker. hij keek op en glimlachte ietsjes, duidelijk onzeker terwijl hij het eten aanpakte wat geserveerd werd, en rustig begon te eten, de stukjes van elkaar afpielend.

OOC: Jamaarjamaar D:

Jij schreef:

waarna hij half in de richting van het bord voor haar keek

Ieder normaal mens denkt dan toch dat je bedoelt dat het bord al voor Riiko op tafel staat? Had dan gezegd dat de serveerder/ster ermee aan kwam zetten =3= *doet koppig*

"Dat klinkt als staar," concludeerde Riiko na het aanhoren van Desmonds beschrijving, "grijze of grauwe staar, om preciezer te zijn. De wetenschappelijk benaming is cataract. Het is een vertroebeling van je ooglens, dat stuk wat voor je pupil zit. Grauwe staar wordt veroorzaakt door ouderdom, maar zo oud lijk je me niet," Riiko rolde haar hoofd even kort naar Desmond, "het kan ook veroorzaakt worden door een traumatische ervaring..."
Riiko slikte en sloeg naar deze woorden haar ogen weer af van de blinde jongen. Ze voelde nieuwsgierigheid opborrelen. Als het dat laatste was, wat in hemelsnaam was er gebeurt dan? Ze kon het hem niet vragen. Zulke dingen vroeg je toch niet aan een wildvreemde?
"Het is gemakkelijk te verhelpen," ging Riiko verder terwijl ze haar vork in het stuk vlees voor haar stak. De vork zakte er diep en gemakkelijk in, dus in het vlees was inderdaad goed mals, "de vertroebeling wordt er als het ware uitgezogen. Het klinkt heftiger dan dat het daadwerkelijk is. Complicaties kunnen na zo'n operatie, of heling, net hoe jij het wilt noemen, altijd wel optreden, maar het risico is enorm verminderd en je hebt 90% kans op slagen. Dan kun je weer zien!" Ze sprak dit enthousiast uit, maar haar gezicht bleef vrij serieus, "Alleen is die operatie best duur..." Niet alleen dat, bedacht Riiko zich. Waar in hemelsnaam vonden ze de bevoegde dokter die dit soort operaties kon uitvoeren? Ze kon niet zomaar een Inferno-oogarts opnoemen of zo.

Desmond keek onzeker lachend naar haar op. "echt? kan ik gene..." hij brak de zin af toen hij hoorde dat het veel geld koste en liet een kleine zucht horen. "fijn..." mompelde hij zacht, een beetje sip. hij probeerde expres het 'traumatische ervaring' deel te negeren, heck no dat hij iemand daarover ging vertellen, dan zouden ze helemaal bang voor hem worden. "zijn... zijn er ook dokters meegekomen uit inferno?" vroeg hij zachtjes terwijl hij het bot van het vlees voor hem pakte en er een stuk vanafscheurde met zijn hand, wat hij daarna in zijn mond stopte en begon te eten.

Riiko haalde haar schouders op, "daar weet ik niets van, eigenlijk," sprak ze wat twijfelend, "ik kan me niet voorstellen dat ze er niet zijn. Ze kunnen hier veel werk zoeken, natuurlijk, dus als ik even rondsjouw, heb ik vast wel een dokter zo gevonden."
Ze keek toe hoe Desmond een stuk vlees met zijn handen losscheurde. Riiko zelf had het vaak genoeg moeten doen op haar thuisplaneet, maar hier ging ze dat mooi niet doen. Het toonde van weinig manieren. Hoe je het ook wend of keert, Aaemi leek dezelfde beleefdheidsnormen hier te hebben als elk ander sterrenstelsel. Behalve bij eten dan. Op Aaemi kende ze nog geen bestek, en hoewel het nu al een tijdje op de markt was, nam nog niet iedereen het in gebruik. Vanzelfsprekend Desmond natuurlijk ook niet, bedacht Riiko bij haarzelf. Ze besloot haarzelf er maar niet te druk over te maken.
"Ik wil je wel helpen zoeken naar zo'n dokter. Zo iemand zal ons vast wel kunnen helpen."