* jat je inspiratie en zet hier een titel neer * Poef!

"I had a nightmare before the break of dawn,
It was of you and I seperated for eternity.
Storm and noise rages in the city outside my window.
Everybody is waiting for the light!
I isolate myself until it becomes calm...
In the midst of the storm I soar without wings...
But it's too late, my mind sees nothing but you. "

"You are the sun,
drying up my tears with your radiant innocence.
Even if I'm about to break down or I have to endure trough pain,
if it's all for that smile of yours, it's all good.
I'm waiting for the rising sun!"

"Let's walk it through believin' that the fact that we met was fate.
There's still a lot to be determined between us,
I'll just try to be me again and now..."

"The goal is in the midst of a labyrint of chaos; Feel.
Somebody talks, that's why I run and...
Far away, I see a faint light shining on...
Someboyd talks, I know it's your smile."

"I keep strugglin' through this chokin' city, I'd be better off just giving up.
It's just like fightin' back at the sands of time,
I just keep searchign for our tremblin' love...
You know why!"

1:24 tot 3:15

Isamu zat in zijn eentje in de lege kantine dat liedje zachtjes te zingen, het was het leidje dat ze hier in de grote pauze met hun 'band' zouden zingen. De blonde jongen liet even een zucht los, zijn broer was veel te vooruit strevend. Ze waren nog maar met zijn 3en en gingen nu al de band uithangen? Niet alleen dat, Juyou had ook nog precies gekozen dat ze DIT liedje zouden zingen, wat wou hij daar mee bereiken?! Zijn blik ging even naar Caleb, die heel even dingen aan het verslepen was op het geimproviseerde podium "Zeg, Kotani..." de jongen keek metene op bij het horen van de mysterieuze stem "Ja?" Isamu zuchtte even "Ben jij... Zenuwachtig..?" vlak nadat Isamu die vraag had gesteld zag hij een glimlach ontstaan op Caleb's gezicht "Niet dat ik nerveus ben ofzo..." voegde de blonde jongen gewoon kalmpjes toe, hij had nu al spijt da thij het gevraagd had. "Nee." antwoorde Caleb de vraag gewoon "Dat komt omdat ik van zingen houd." hij glimlachte breed "En als je ergens heel erg vna houdt en er voor honderd procent voor gaat, dan kan het niet mis gaan!" Als je heel erg van iets houd... Het bleef in Isamu's hoofd rondspoken, zelfs toen Caleb de ruimte allang vertrokken had. Ook als je heel erg van iemand houdt? Dat wou hij graag geloven, dat als je heel veel van iemand houd en je je best doet voor de relatie, dat het dan niet mis kon gaan. Dus als hij zijn best deed zichzelf weer te worden en als hij zijn best deed Ayano's oude zelf weer naar boven te krijgen... Isamu schudde zijn hoofd even om de gedachten uit zijn hoofd te schudden. Zo makkelijk kon he tniet zijn. Hij ging wat achterover zitten en begon het liejd eopnieuw zachtjes te zingen.

Yuki liep samen met haar zusje Mimiyoko door de gangen van de school. Ze was even blijven hangen bij het bord waar briefjes van leerlingen. ''Yuki...??'' Yuki keek op naar het meisje dat vlak bij haar stond. ''Ja?'' ''Gaan we nog of moet ik alvast beginnen met het opeten van je staart?'' Yuki knikte kort. ''Ik kom al..'' Zei Yuki rustig en wierp nog een laatste blik op het briefje van Juyou. Wat wou zij graag mee doen daarmee maar daar had ze het lef niet voor. Ze beet zachtjes op haar onderlip. ''Yuki...'' klonk het zeurige. Yuki keek om. ''Ik kom al!'' Zei yuki waarna ze naar haar zusje toe rende die aan het einde van de gang was. Samen liepen ze enkele trappen af naar de hoofd ingang. Ze liepen langs de eetzaal want ze zouden samen gaan picknicken met de rest van de Lightdorm ondanks Yuki bij de Thunder zat werd ze toch toegelaten omdat ze een halfling was want haar subelement was Light net als het subelement van Mimiyoko Thunder was. Ze liepen langzaam en bij het einde van de deur draaide Yuki haar hoofd automatisch om naar de eetzaal. Dat was omdat ze gewoon nieuwsgierig was aangelegd. Ze liep door maar stond net toen ze de deur gepasserd was stond Yuki stil. Waren dat nou? Ze deed een paar stappen achteruit en keek met grote ogen de zaal binnen. Ze zag Isamu zitten en ze zag Caleb op het podium. Ze draaide zich naar de eetzaal toe met twinkelen ogen en haar handen samengevouwen alsof ze aan het bidden was. Mimiyoko trok haar wenkbrauw op. ''Yuki, kom je?'' Geen gehoor, het was alsof Yuki gehypnosteerd was door de o zo mooie zaal en de band. ''Yuki?'' Vroeg Mimiyoko nog eens. Mimiyoko liep terug en begon voor het gezicht van haar zus te zwaaien. ''Hallo, aarde aan Yuki?'' Yuki deed een paar stappen naar binnen en Mimiyoko trok haar wenkbrauw op en keek naar binnen. ''Yuki kom je nou nog?'' ''Uhuh..'' Kwam er zachtjes uit Yuki's mond. Mimiyoko bleef in de deuropening staan terwijl Yuki door liep recht op het geimproviseerde podium af. Het was alsof ze gewoon gehypnostiseerd werd door het podium. ''Nog heel even..'' Zei Yuki zacht, ze had gewoon geen erging erin dat de 3 jongens er ook waren. Mimiyoko zuchtte. ''Ik ga alvast..'' Yuki wuifde naar achtere en zetten de laaste paar stappen, ze was zo dichtbij dat ze alleen haar hand hoefde uit te strekken. Yuki's lippen krulde zich omhoog tot een lieve glimlach.Het gebaar wat er op volgde toen ze er stond was erg schattig geweest. Ze hoorde iets rommelen en ze draaide zich om en keek naar het papiertje wat kraakte, ze keek recht in de ogen zowat van de blonde jongen. Haar ogen werden iets groter wat ze had even geen erging er in gehad dat hun hier ook nog waren. Ze liep iets roder aan en keek naar haar schoenen die ze wat over de grond heen schoof. ''Sorry ik wou jullie repetie niet verstoren..'' piepte ze zachtjes.

Toen Isamu het leidje al een paar keer had gezongen kwamen Juyou en Caleb opnieuw de zaal binnen en hielpen deze elkaar op het podium. Isamu zong gewoon rustig verder, de andere bandleden begonnen de instrumenten te stemmen en het deunte te oevenen. Caleb neuride voorzichtig mee en begon wat lol te maken door wat danspasjes uit te proberen met het excuus dat hij wou testen of het podium niet in zou stortten. Isamu sloot zijn ogen van de drukt eom hem heen en zong gewoon zachtjes verder, tot hij opeens ene onbekende stem tussen eht vertrouwde geluid om hem heen hoorde. ''Sorry ik wou jullie repetie niet verstoren..'' Isamu opende zijn ogen en keek het meisje aan "Ik stond toch op het punt een pauze te nemen." loog hij met ene lichte glimlach, maar nu hij het zei merkte hijd at hij er echt even aan toe was en hij legde dus ook het muziek blad weg. Caleb en Juyou hadden haar ook begroet en gingen daarna verder met de repetitie. "Je leek bijna gefascineerd." zei Isamu glimlachend en legde zijn hand wat twijfelend op haar schouder "Vind je het leuk?" hij haalde zijn ahnd weer weg en keek haar gewoon vragend aan "We zoeken nogsteeds leden voor de band, weetje?"

Yuki was gewoon doorgelopen terwijl Caleb en Juyou hun instrumenten stemde. Ze was gehypnostiseerd door het podium, de instrumenten maar vooral door de herringeringen die door haar hoofd gingen. Al vanaf kleins af aan had ze veel gezongen thuis, voor haar zusje. Zij stond dan op de tafel te dansen en te zingen met haar haarborstel in haar staart geklemd. Terwijl haar kleine zusje klapte. Wat hadden ze veel gelachen. Maar naar mate ze ouder werden, werd het steeds minder eerst hadden haar ouders het aangemoedigd maar na verloop van tijd wilde ze dat ze wat nuttigs deed en net als haar zusje haar krachten ging gebruiken in plaats van muziek te maken. Ze dacht even na over de inbraak bij hun huis, hun vader was vroeger erg belangrijk geweest, hij kwam namelijk in opstand tegen de mishandeling van magische wezens en was de leider van de groep. Maar de heilige en de mensen braken in, in hun huis en vermoorden hem en hun moeder. En wat deden Yuki en Mimiyoko die waren boven, boven lol aan het maken. Zingen en muziek maken. Sindsdien haten Mimiyoko alles wat hier mee te maken had en Yuki die het altijd al geweldig had gevonden werd gedwongen andere dingen te doen, ze werden opgevoed door mensen die medelijden met hun hadden gekregen maar Yuki had sinds de moord geen noot meer gezongen. Ze keek naar haar schoenen en besefde dat ze het eigenlijk vreselijk miste. Zingen en muziek maken waren de dingen die haar lieten leven. ''Sorry ik wou jullie repetitie niet verstoren..'' Mompelde ze zachtjes. De blonde jongen opende zijn ogen. Zijn stem klonk zelfs erg vriendelijk. "Ik stond toch op het punt een pauze te nemen." yuki knikte maar zachtjes en beet op haar lip waarna ze op keek. Heel voorzichtig. Ze hoorde ook de twee andere jongens maar haar ogen bleven op Isamu gericht. "Je leek bijna gefascineerd." Yuki beet weer op haar onderlipn maar zei niets. Ze keek hoe hij dichterbij kwam en voelde zijn hand twijfelachtig op haar schouder. Yuki keek naar de hand die daar op haar schouder lag en ze keek twijfelachtig in de ogen van Isamu die haar gewoon vriendelijk aan keek. Ze voelde zich nog steeds een beetje ongemakkelijk maar door de vriendelijkheid van de 3 werd dat steeds ietsje minder. "Vind je het leuk?" Yuki beet op haar onderlip maar knikte uiteindelijk toch maar verlegen. Zijn hand gleed van haar schouder af maar hij bleef vriendelijk. "We zoeken nogsteeds leden voor de band, weetje?" ''Weet ik, ik zag jullie briefje hangen...'' zei Yuki zachtjes. ''Maar ik ben er niet goed genoeg voor..'' Zei Yuki zacht met een zwak glimlachje. Ze keek even naar het podium waar de twee bezig waren. Ze keek Isamu vervolgens weer aan. ''Ik heb er het lef niet voor..'' Zei ze eerlijk. Nee, Yuki was absoluut niet dapper. ''Je lied was trouwens erg mooi..'' Zei ze verlegen tegen isamu terwijl ze weer naar haar schoenen keek.

''Maar ik ben er niet goed genoeg voor..'' Isamu keek eht onzekere mei even vragend aan "Je zal het nooit weten voor je het probeerd, toch?" probeerde hij het meisje wat onhandig aan te moedigen "Daarbij hebben we een vrouwelijke zanger nodig." hij keek even hulpzoekend naar Juyou, maar die was te druk bezig met zijn instrumenten om zijn broertje door te hebben ''Ik heb er het lef niet voor...'' Isamu keek haar verbaasd aan, het lef er niet voor..? "Waarom niet?" hij vroeg het oprecht verbaasd "Ik denk dat als je normale stem al zo fijn is om naar te luisteren, dat je zangstem dan nog beter is." hij keek even naar Caleb, die voorzichtig naar Isamu en het meisje keek. ''Je lied was trouwens erg mooi..'' Isamu glimlachte lichtjes bij he thoren van haar compliment "Dankje." er viel een korte stilte. Plotseling sprong Juyou van de tafel en liep richting Isamu en het meisje "Waarom zing je niet voor ons?" vroeg hij met een warme glimlach. "Je hebt ons liedje al gehoord, als wij het spelen en jij zingt het met Isamu..." zonder op antwoord te vragen liep hij al wat mompelend naar het podium. Isamu liep om de bladmuziek te halen en gaf dit aan het meisje.

"Je zal het nooit weten voor je het probeerd, toch?" Yuki beet op haar onderlip. Hij had ergens wel gelijk maar moest ze dit wel doen. Na alles wat er was gebeurd.. Ze zat in in een lichte tweestrijd want ze wou het dol graag maar aan de andere kant, hoe zat het met haar zusje en haar ouders. Ze zou nooit meer zingen dat had ze gezegt toch? Ze beet op haar onderlip. "Daarbij hebben we een vrouwelijke zanger nodig." Yuki keek Isamu aan die naar Juyou keek. ''Ik weet het niet hoor..'' Zei ze zachtjes. ''Ik heb er het lef niet voor..'' Isamu keek haar verbaasd. "Waarom niet?" Yuki beet zachtjes op haar onderlip, ''Ik ben daar niet dapper genoeg voor...'' Mompelde ze zacht. "Ik denk dat als je normale stem al zo fijn is om naar te luisteren, dat je zangstem dan nog beter is." Yuki keek Isamu aan, alsof hij iets heel doms had gezegd. Maar er vormde al snel een blos op haar wangen. Ze keek naar haar voeten en schuifelde nerveus heen en weer. ''Je lied was trouwens erg mooi..'' Zei ze zachtjes om het maar op een ander onderwerp te gooien maar dit lukte echter niet want Juyou sprong van de tafel en liep hun kant op. "Waarom zing je niet voor ons?" Yuki keek Juyou verbaasd aan. ''Ik?'' Zei ze zacht. ''Maar..maar..'' Begon ze zachtjes te stammelen. ''Ik kan helemaal niet zingen..'' Zei ze zacht om er onderuit te komen. Maar door die warme glimlach werd haar blos alleen maar erger. Ze had een hekel om het middelpunt te zijn nouja.. Op een podium was het anders, dat herringerde de ze zich wel. Op het podium viel haar onzekerheid en haar verlegenheid van haar af. Maar met 3 hele knappe jongens zingen... Zou ze dat nou wel doen. Ze beet iets harder op haar onderlip. "Je hebt ons liedje al gehoord, als wij het spelen en jij zingt het met Isamu..." Maar voordat ze antwoord kon geven stond Juyou al weer op de tafels die aan elkaar waren geschoven en Isamu had haar al het papier in haar handen gedrukt. Ze slikte maar volgde toch maar stilletjes Isamu en Juyou naar het podium. Ze legde het blad neer op het podium en klom er onhandig op. Door haar onzekerheid was haar duivelstaart verschenen. Ze slikte en pakte het blad op. Ze wachten tot Isamu er ook was en begon te zingen maar zij ging echter niet beginnen en daarbij moesten hun ook nog spelen. Misschien moest ze vertellen dat ze musicaal was en op verschillende instrumenten kon spelen... Maar dan zou ze opscheppen of nog erger ze zou het voor moeten doen. Ze beet op haar onderlip. Haar voet schoof over de grond heen. ''Ik doe dit alleen zodat jullie horen dat ik het niet kan..'' Zei ze zacht.

» [Insert cool titel here]